half jaar, zes maanden, 26 weken, 183 dagen
Wat zegt dat eigenlijk, een mooi aantal maanden, dagen, weken, uren, jaren of minuten. Waarom vieren of herdenken we zaken op gezette tijden? Ik heb het niet zo op mn verjaardag, waarom is het zo speciaal dat je precies een aantal jaren geleden geboren bent? Of blij zijn als je relatie met een partner of werkgever een lustrum bereikt? Die betrokkenheid of blijdschap (of wat voor gevoel dan ook) uit je toch vaker, das toch wel duidelijk?
Ik heb geen speciale dag nodig om me ergens betrokken bij te voelen. Thailand of Phi Phi in het bijzonder. Steef is al een week in Thailand en heeft Phi Phi aangedaan. Hij is inmiddels al weer noordelijker getrokken. Erg nieuwsgierig naar hem (lees: jaloers). Hij is samen met Erik, die blijft wat langer en gaat op PP helpen als Steef weer teruggaat deze week. Zitten ze gewoon in het land waar je graag zit, de cultuur en natuur zuigen ze weer op. Hebben ze niet door, komt pas als je weer thuis bent :-). Maar ze weten dat er aan ze gedacht wordt, betrokkenheid is er altijd. Steef mailde van de week, als ie terug is zal ie een uitgebreid verslag maken van zn PP-visit. Maar zn bezoek kende geen warm onthaal: regen en treurig weer vielen over de kale vlakte die op Phi Phi aanwezig is. Kaal is weinig positief, maar hij heeft mensen van
HiPhiPhi gesproken. 3000 vrijwillegers!!!! zijn de afgelopen maanden langsgekomen om de wederopbouw te realiseren. Er is veel opgeruimd, veel puin is weg, (voornamelijk met de hand, shovel kwam in vorige maand mei pas) maar is er is nog heel veel te doen. Er staan daar nu een paar hele mooie projecten op stapel. Ik post zo snel mogelijk zn verslag als het af is!!
Gisteren mijn laatste geplande interview gehad. Een
goed vriend van me schrijft voor de
Aziatische site VeryAzNen wilde me interviewen m.b.t. reizen en het boek. Erg leuk om door een vriend serieus geïnterviewd te worden, heel apart. Het was ook het langste interview, maar ja, dan moet je ook niet alles willen weten van moskou tot Phi Phi. Ben erg benieuwd naar zn verslag, kan niet anders dat dit het beste interview van alle is geweest. En erg leuk was dat we na afloop doorgingen op cultuur verschillen. Ik heb dat tijdens het reizen duidelijk de verschillen meegemaakt, hij z’n hele leven al. Als Molukker opgegroeid in een blanke omgeving. Dat is weer anders dan Molukse vrienden van hem die in Amsterdam zijn opgegroeid (de verjaardagsfeestjes van een klein Moluks kind ons dorpje was dus net als bij ieder ander, in Amsterdam deden ze niet aan koekhappen). Blijft interessant, culturen naast en door elkaar, zou zeggen, pak het mooiste van elk :-).
Saamhorigheid, dat is het, je hebt met anderen wat mee gemaakt. Positief, negatief, leuk, fantastisch, treurig, dramatisch. Het gevoel laat je even merken dat je niet alleen bent, dat je kan delen, dat is fijn, dat is goed, dat is vieren en/ of herdenken. Hoe je het doet maakt niet uit, zelfs niet met wie. Ook alleen kun je samenzijn met anderen, je bent er, in gedachten, en zij ook.
Ik heb het op mijn eigen manier gedaan met een Aziatische inslag. Dus een hele relaxte dag in de zon met mn gedachten en relaxte muziek. Als afsluiting deze blog. Eigenlijk was het een ideale dag om mn hangmat eens goed neer te hangen...
Telefoon
Rare dingen die telefoon, zeker als de zender zijn nummer afgeschermd heeft. De laatste maanden druk met het boek geweest. De media die bellen laten hun nummer vaak niet zien. De laatste weken met sollicitaties aan de gang. Ook die bedrijven laten vaak hun nummer niet zien.
Van de week beet gehad. Volgende week begin met een nieuwe job. Natuurlijk laat ik het auteurschap niet links liggen, maar ik maak me ook geen illusies. De kans dat jullie ooit nog wat van mij in boekvorm te lezen krijgen kan ik inschatten, maar daar laat ik me niet overuit :-). Maar die job was dus binnen. Dan krijg je weer zo'n onbekend nummer. Je neemt netjes op en je wordt weer uitgenodigd voor een ander sollicitatiegesprek. Das weer omschakelen. En leuk, en mocht jij een mooie job voor een bedrijfskundige hebben liggen, die baan van nu lijkt me heel erg leuk, mooi bedrijf op het eerste gezicht, maar het betreft een project van 4-5 maanden, dus gewoon mailen en bellen zou ik zeggen.
Vandaag weer een belletje, geen nummer. BNN aan de lijn, en niet voor baan. Of ik wat wilde zeggen over tegenslagen in het leven!! Na aanleiding van de uitlating van Michaela gisteren over haar blessure laten zij vanavond mensen aan het woord die ook het e.e.a. meemaakte. Ik moest afsluiten met een tip voor Michaela (schijf een boek:-)). Het staat natuurlijk niet in contrast met elkaar, maar de vergelijking is er ... als je ver genoeg zoekt :-)
Vanavond, 21.00, BNN United.
Omniboek
Yes, de kogel is weer door de kerk (of tempel voor de Aziaten onder ons). Druk nummer 3 ligt bij de drukker. De voorraad van de eerste twee zal waarschijnlijk net op zijn als ie binnenkomt. Erg leuk, de cover is wat gewijzigd, hebben wat quote's uit de media op de achterkant gezet. Deze week mn voorlopig laatste interview gehad, kan het laten om ook daar even uit te quoten:
"...van het in weblogstijl geschreven boek, veel spreektaal en weinig opsmuk,...".
Wel heel grappig om überhaupt een mening te lezen van iemand over jouw fabrikaat. Ze heeft het over weblogstijl en spreektaal. Wat is weblogstijl eigenlijk. Spreektaal met meer afk.?
Weblogs. Had van de week dus een afspraak met een auteur in spe. Ze wil haar weblog uitgeven in boekvorm. Ze verhaalt in haar blog over haar ervaringen als hulpverlener op Phi Phi, in feb. en mrt. Maar das niet de enige plek waar ze is geweest en ook met haar gebeurde het e.e.a. Was boeiend om haar verhaal te lezen. De grootste kritiek die ik had was dat het te weinig was :-). Ik hoop dat het haar lukt. Het idee is om het blog te handhaven in het boek (dus meer dan bij mij, ik heb voornamelijk de stijl proberen aan te houden). Daarnaast zal ze tussen de diverse blogs proberen uit te wijden over speciale gebeurtenissen, hersenspinsels, what ever. Althans, dat was mijn advies. Het lijkt me i.i.g. een erg leuk boek. En tegen de tijd dat hij uitkomt zul je op deze plek al van alles erover gelezen hebben. Wellicht dat we ons gaan bundelen (oeps, nog helemaal niet overlegt met de vereniging :-)), een "Tsunami omniboek in weblogstijl" :-).
Morgen BBQ met Steef, Karlijn en Floris. Gezelli, ook de financiële kant ff op orde brengen morgen. Steef gaat deze maand naar PP. Dus moet ie wel weten wat we ongeveer in kas hebben als ie gaat inventariseren. En kan zeggen, dat is heel wat meer dan dat we 3 maanden geleden in gedachten hadden!!!
Goed weekend allemaal!
Het moeilijkste is de titel
Ja, gek hoor. Een bedrijf van buitenaf beoordelen is vrij moeilijk. Soms blijkt de vacature niet zo interessant als beschreven, maar soms blijkt een bedrijf zich bescheiden opgesteld te hebben op hun site. Vrijdag een solli gehad bij een bedrijf dat ik al hoog had staan en ze verraste me vervolgens in positieve zin. Let's hope these rising stars wil meet again :-)
Het boek leek rustig door te lopen, komende week nog een interview en dat zou het dan echt zijn. Maar gister hebben de bibliotheken actie ondernomen. En aangezien er aardig wat biblio's zijn in Nederland was de bestelling leuk om te ontvangen. Met andere woorden: een mega order (wel relatief zien natuurlijk) en de derde druk wordt weer een mooie oplage.
Dus dit weekend bezig geweest met kleine aanpassingen voor de derde druk en een aantal bestellingen verwerkt. Om je een inzicht te geven: deze week zijn er circa 15 boeken verkocht, terwijl we geen media-aandacht hadden (ps: 15 door mij, ik ben niet de enige die verkoopt).
Verder legde een auteur in spe contact met me. Ik hoop niet dat ik gezien ga worden als pro (want dat ben ik niet), maar het is leuk om anderen advies te geven en daarmee te sparren. Het traject van manuscript tot boek is nog best een aardig proces. M'n
uitgever heeft dit natuurlijk verzorgd, maar ik heb aardig mogen meekijken. Zij zorgden voor alle haken en ogen. Was niet zomaar een manuscript. Ten eerste was dit ook afkomstig van een weblog. Of het ook in deze vorm wordt uitgegeven is nog onduidelijk. Maar het leuke is dat de schrijfstijl zo herkenbaar was. Misschien dat we een nieuwe stroming in de Nederlandse literatuur laten zien? :-).
Wat mij in elk geval wel streelt is dat ik als een eye-opener kan werken voor anderen.
De stijl is natuurlijk al online aanwezig, maar volgens mij nog niet eerder vastgelegd in boekvorm (correct me if I'm wrong).
Dus als iemand jou een mailtje stuurt mbt een script dan ga jij daarin mee? Nou, heb wel wat criteria, maar sta er wel open voor. En zeker bij deze. Het weblog betrof haar vastlegging van 3 maanden in Thailand, als hulpverlener/ vrijwilliger, ze heeft o.a. op Phi Phi gezeten. Een bijzonder verhaal, niet alleen om een persoonlijk verslag van een hulpverlening te lezen, ook haar eigen persoon maakte het nodig mee (ik mak graag gebruik van understatement zoals wellicht weet, het laatste gedeelte vorige zin was er daar 1 van).
En oh ja, de titel van dit blog. Das dus altijd het moeilijkste. Een beetje vrijuit schrijven gaat wel, maar elke keer zo'n titel verzinnen.... De titel Golf van Tranen was ook niet een van mijn hersenspinsels, evenals de ondertitel :-).
